Dün bahsetmiştim çiçeklerinden erik ağacının...
dağ kırlangıçlarına yârenlik eden,
ve sesini duymayayım diye kendimin,
müziğin yükselmesine izinverdiğim halde,
kalbimden fırlayan kuşun dallarına konduğu
pembe çiçekli erik ağacı...
Onu izlerkerken uzandı boşluğum sisli yolun masalına...
Bir çocuk şemsiyesini açmış kar taneleri topluyordu...
"Umut"" dedirtti yine...
varsa yoksa...
http://fizy.com/s/1b1f65
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder