Yaşam ‘an’ılardan dolmalıydı,
Taşmalıydı gökyüzünden evrenin uçsuz bucaklarına…
Topraktan keçi sürüleri zıplamalıydı her kürek sallayışımızda,
Bir de gökkuşakları…
Salyalanmalıydık yataklarımızda, sevgililerimize;
Binlerce minik ‘an’ doğmalıydı o ânlarda…
Sevdiceklerimizle ipliklerini örmeliydik denizin,
Okyanuslarına açılmak için ebediyetin…
Bir sümüklüböceğin kabuğunda bulmuştuk oysa ki yaşamı,
…ki en ihtişamlısı da bu olsa gerekti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder