22.1.13

Sessiz Dil

Tüm zamanların en hafif vuruşu ile kavuşanlar vardır...
söZ-Süz. yüZ-Süz.


Taşlı bir Cadıyım. Sessizliğimden parçalanan duvarların kapısı dahi yok.


Gözlerime görünen kuş uçuşlarıyla turluyorum bu dünyayı.
Gördüklerimden hoşnut değilim.
Düşlediklerimden...belki.


Kanımı donduran yüzsüzlükler sözsüzlüğüme bürünen bir kaç kılıç darbesinden ibaret.
Ateşlenen alnımdan soğuk terler boşalıyor,
ben dahi anlamıyorum neler oluyor.


Yeterli değil...
Hazsızlıklarıma dokunan hırsızların peşindeyim.
Ben dahi bilmiyorum.
Bilmiyormuşum.


İki yalnız insan tek bir yalnızlıkta nasıl birleşebilir söylesen ya.


Ben,
bilemiyorum.