11.1.10

Kırmızı...

“Kabuğumuzdan kurtulduk” diyebilmek…
Sıyrıldıkça akışkan…
Ta içime akan bir güneş sızıntısı.

Göz aldanışı.
Hazin bir düş.
Bir göz düşüşü bu sızı.
Sözsüz bir yakarış.
Ne sen diyesin,
Ne ben diyeyim diye.
Kırmızı bir gece akıttın içime.
Bir sızı.
Ama yeter…
Kırmızı.


http://orkuntuzel.com/

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder