Fırtına yakındı.
Boşluğa çevirdi yüzünü...geceye.
Sarhoşluğuna verdi yaşlarını gözlerinin.
Bir hayat daha...
...bir kalp daha, ne fark ederdi ki.
Baykuş sessizliğinde kırmızıya çalınıyordu gece,
...ve elinden gelmeyen avuntuları bir kenara yığmıştı fütursuzca.
Pervazın hemen avlusuna bırakmıştı beyaz düşlerini;
...zirâ bu gece onları kuşanmayı hak edememişti.
Belki...
O 'hissiz sus'unu rafa kaldırmalıydı;
Ancak öyle göz yumabilirdi fısıltılarına karanlığın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder