Barbunya Pilaki

Gece sarılıyor etrafımdaki huysuzluğa, biz yaldızlı karıncalar, dönüyoruz bahar direkleri kıyısında...
Doğa sesini alçalttıkça çılgına dönen insanın çığlıkları daha da kulak tırmalayıcı gelse de,
ve her geçen gün daha da kalabalıklaşsa da şu toprak üstü zihniyeti,
sükûneti bozmadan doğayla dans etmek iyi geliyor.
Son zamanlarda huysuzluğumu atıyorum toprağa...
O alıyor hepsini, dinlendiriyor, çiçekler olarak sunuyor gerisin geri.
Bir de barbunya verdi.

Pilakisini de çok severim.