Ulvî Kibir...

Sadece ölümsüzlüğün kuytusuna saklanan kör gözlerin imanı bizim hayatlarımız...

Yaşamı matah kılan ebediyet değil;
Et parçalarına tutunan safsatamız...

Görünen o ki hazırlık ne buraya, ne oraya, ne ona ne de kendimize.

Oysa ki tembelliği çağıran yoksunluk mirâsımızdı âh!

Aksak bedenlerimize tutturduğumuz yaftalarla gezinmenin verdiği gurur,
Hoyratça savurduğumuz aşk yanılsamaları,
...korkakça...

Bir yol dahi yürümekten âciz avuntuları var bizlerin;
Söz gelimi omuz yükleri,
ve bizleri haklı çıkaran muhasebeleri...

Ah! Bir de ulviyete bürünmeye çalışan kibirli seslerimiz...


.